En toen was ineens alles anders…
Ik werkte altijd al vanuit huis, dus mijn werkplek op zolder is prima ingericht. Maar toch is het anders, nu ook alle andere gezinsleden ineens thuis zijn. Mijn man kan ook volledig vanuit huis werken. Hij heeft het bureau in de hoek van de woonkamer ingenomen, met 2 laptops en een groot scherm. De kinderen doen elke dag van 9 tot 12 uur hun schoolwerk aan de keukentafel. Deze thuisschool hebben wij samen met de buren geregeld, zodat je 1 keer per 4 dagen de beurt hebt om 4 kinderen les te geven. In de middag moeten ze van mij, zo lang het nog mag, minimaal 2 uur naar buiten. In ruil daarvoor mogen ze maximaal 2 uur tv kijken, waarvan 1 uur educatieve televisie. Educatief is een heel ruim begrip. Bijna alles van Zapp op NPO3 voldoet: van Studio Snugger tot de Smerige quiz. Dat laatste gaat volgens de kinderen toch echt over mens en natuur 😉.
Thuis-onderwijs = laptops tekort
Waar ik vorige maand nog dacht: “die oude laptop moeten we eigenlijk wegbrengen, want daar is nog heel veel metaal uit te winnen dat is her te gebruiken”, ben ik nu blij dat ik daar nog niet aan toegekomen was. De kinderen krijgen een groot deel van het onderwijs namelijk digitaal aangeboden. De oude laptop is nu hard nodig, zodat ik zelf gewoon aan het werk kan blijven.
De school heeft overigens supersnel gehandeld en vanaf dinsdag was al digitaal lesmateriaal beschikbaar gesteld. Heel fijn! Deze week is het nog even wennen. Materiaal in pdf is niet bewerkbaar, waar en hoe lever je dan je word-document met antwoorden van het rekenen in en hoe weet de meester of je je werk al af hebt? Eind volgende week verwacht ik dat mijn kinderen al volleerd zijn in digitaal lessen maken, invullen en inleveren. Zo snel kunnen zij zich aanpassen aan veranderingen. Daar kunnen wij wat van leren.
Gebouwinzicht gaat door
Voor mij als Zelfstandig Professional is er ook het een en ander veranderd. Ik ben gewend dat ik 3 tot 4 dagen per week tussen 8.30 en 17.45 uur ongestoord kan werken. Nu moet ik toch minstens een paar keer per middag mijn gezicht beneden laten zien. Gelukkig heb ik wel iets meer tijd gekregen nu veel ‘live’ afspraken en bijeenkomsten zijn afgezegd. Wel merk ik dat het volgen van ‘het nieuws’ mijn energie en tijd opslurpt. Vanaf vandaag zet ik mijzelf dus op een nieuwsdieet: alleen nog maar na ontbijt, na de lunch en na het avondeten mag ik van mezelf nieuws lezen. Maar oh, wat is dat lastig…
Tegelijkertijd gaat het werk gewoon door. Advieswerk deed ik voor veel klanten al op afstand via Skype, Teams, Sharepoint of gewoon via de telefoon en mail. Dat gaat onveranderd door. Wel zijn al mijn trainingen van de komende maand afgelast. Met Helix Academy zijn we aan het onderzoeken of we trainingen of kennis webinars kunnen gaan aanbieden. Dus houd de website van Helix in de gaten. De eerste online-training staat namelijk al gepland en hopelijk komt er snel een van mij bij.
Wat brengt de toekomst?
Mijn verwachting is dat deze situatie nog wel een tijdje gaat aanhouden. Om de economie draaiende te houden, moeten we vooral doorgaan met waar we al mee bezig waren. Uiteraard zoveel als dat kan. Dit vraagt creativiteit en slimme oplossingen. Voor mij hoort ook dat bij het ondernemerschap.
Kansen in deze tijden
- Ik zie kansen voor het verduurzamen van vastgoed. Uiteraard binnen de gestelde RIVM normen, maar als je met een paar personen aan de slag bent op een hele verdieping, dan moet de social distancing regels op te volgen zijn?
- Ik zie kansen voor het doen van metingen in leegstaande gebouwen: wat is nu de impact van de gebouwgebruikers, welke inzichten kunnen we daaruit halen voor daarna.
- Ik zie kansen voor de circulaire economie met kortere ketens. Terug naar vroeger, waarbij iedereen in het dorp bijdroeg met de ruil economie, het van dichtbij halen van je voedsel en van je grondstoffen. Deze crisis dwingt ons te denken aan hoe we met elkaar de wereld aan het afbreken waren. Nu zijn we wellicht op tijd om een andere koers te varen.
- Ik zie kansen voor het leren online te werken. Ik ben al jaren voorstander van vaker online vergaderen om zo minder de auto te hoeven pakken. Soms ondervond ik daarbij weerstand. Deze tijd zullen we wel moeten. Mijn hoop is dat, als deze situatie voorbij is, er een grote groep mensen inmiddels zo gewend is aan digitale vergaderingen, dat we een deel van het fileprobleem dat we hadden kunnen oplossen. Dat scheelt naast kilometers ook heel veel reistijd!
- Ik zie kansen voor online-trainingen. De mensen die mij al wat langer volgen, weten dat ik al langer een online-pakket wil aanbieden waarbij je wekelijks of maandelijks instructies krijgt voor meer inzicht in je gebouw. Inzicht in je gebouw is immers de basis van continue verduurzaming. Wellicht is dit het moment om die training klaar te maken en sneller dan gepland te lanceren.
- Ik zie kansen voor de natuur: minder vliegtuigen, minder auto’s op de weg betekent direct een schonere lucht. Toen ik vanmorgen even buiten was, meende ik het al te ruiken. Echt, zo’n verschil.
- Ik zie de hele situatie als kans om na te denken over wat echt belangrijk is in het leven. Mijn gezin gaat op dit moment voor. Als ik het al moeilijk, eng, spannend en onzeker vind, wat gaat er dan om in de koppies van mijn mannen van 6 en 10 jaar oud? Ik wil er voor ze zijn. Ik wil naar hen het vertrouwen uitstralen dat we dit gaan redden. Zoals Darwin al zei: “Het zijn niet de sterkste soorten die overleven en ook niet de meest intelligente. Het is het soort dat het beste reageert op veranderingen.”
Kortom, laten we de veranderingen omarmen en op een positieve manier inzetten. We zullen wel moeten. We hebben elkaar daarbij nodig.
[fsb-social-bar]
